Kerstwens in een bakje

Wauw! Wat een jaar is het geweest en wat is er veel gebeurd. Het afgelopen jaar is JMA gegroeid, hebben we in onze onderbroek door Amsterdam gerend, en zijn we gestart met het project Koele Studenten. Daarnaast is er een succesvolle festivaltour geweest en lijkt ook het succesvolle Green Canteen door te gaan in 2015.
Het harde werken is niet voor niets geweest, maar toch is er ook nog veel te doen. Daarom zullen we vanaf 1 januari verder gaan met hetgeen we eerder zijn gestart. Maar eerst zijn er de feestdagen.

Vanaf morgen schuiven we massaal alle konijnen, kippen, kalkoenen en andere dieren de oven in om er een feestmaal van te bereiden. De supermarkten puilen uit van alle mensen die nog snel bespoten groenten kopen om er iets moois van te maken. We vergeten vaak dat die schattige cherrytomaatjes in de garnering een van de meest bespoten groenten zijn, en ook onze aardappelen zijn lang niet meer zo puur natuur als vaak wordt gedacht. Maar gelukkig kan het beter, steeds meer supermarkten bieden biologische producten aan en ook het aantal de biologische supermarkten is dit jaar weer gestegen.

Mocht je dan de boodschappen op verantwoorde wijze hebben gedaan, ook dan ben je er nog niet. Wist je dat de voedselverspilling rond de feestdagen zijn hoogtepunt bereikt? Na al dat zwoegen in de keuken wordt ongeveer 20% weggegooid. Als dat al niet zonde is van alle aangeschafte producten, of van het geld dat je daaraan hebt gespendeerd dan toch zeker wel van al die tijd die je in de keuken hebt doorgebracht. 

Ik heb mijn bakjes al klaar staan, en jij?

Komen we gelijk aan bij mijn kerstwens van dit jaar: Ik hoop dat iedereen dit jaar aan de kersttafel even stil staat bij de voedselverspilling en de soms o zo gemakkelijke oplossingen die er zijn. Ik wens dat iedereen dit jaar een bewaarbakje meeneemt naar zijn kerstdiner. Het zou toch zonde zijn om al die heerlijke restjes weg te gooien? En mocht je er zelf geen trek meer in hebben, dan is er wellicht wel iemand anders die je er blij mee kan maken! Ook in Nederland zijn er genoeg mensen die zich geen 6-gangendiner kunnen permitteren. Hoe dan ook: ik heb mijn bakjes al klaar staan. Doe je ook mee? 

Iedereen eerlijke feestdagen & een heel groen en actief nieuw jaar gewenst. Tot dan!

Liefs,
Anneloes

JMA bij kaarslicht

Afgelopen week was er het Milieudefensie en Jongeren Milieu Actief kerstdiner. Om even een sfeerimpressie te geven: drie lange tafels vol met kerstballen, kaarsjes en servetten, een gastvrouw met 3 verschillende kerstoutfits en een sofa om goede gesprekken op te houden, grote bakken vol eten aan het lopend buffet en een hele zaal vol chique mensen, kortom een prachtig sfeertje.  Natuurlijk kwam daar al snel verandering in toen wij als JMA’ers/partime pyromaantjes plaats namen aan onze tafel. Binnen de kortste tijd waren alle kaarsjes op onze tafel, en die van de buren, onherstelbaar toegetakeld.

Inspirerende praatjes

JMA'ers bij het kerstdiner
Foto: Anneloes van Hunnik

Maar goed, ondanks onze gezellige en lichtelijk vandalistische input gebeurden er genoeg inspirerende en leuke dingen die avond, waar wij, ook zonder kaarsjes, erg van konden genieten en deel van uit maakten.  Allereerst had onze prachtig uitgedoste gastvrouw Rozemarijn een gesprek met een vrijwilliger die de grootste levende windmolen ooit had gemaakt, met meer dan 200 mensen, en hij bewoog ook nog eens, very impressive.

Daarna nam ik plaats op haar praatbankje, en hadden we het over de Underwearrun, de actie die JMA afgelopen zomer heeft georganiseerd. Ik verteld hen over de katoenindustrie waar jaarlijks 256 quintiljoen (dat is 256 met 30 nullen) liter water wordt gebruikt, en hoe wij daar tegen protesteerden door met meer dan 60 jongeren in duurzaam ondergoed, met minder water gebruik, door Amsterdam te rennen. Hartstikke leuk om over te vertellen natuurlijk, zo’n geslaagde actie, en ik heb ze gelijk allemaal uit kunnen nodigen voor de editie van komend jaar!               

Later ging onze host ook nog in gesprek met een vrijwilliger van Milieudefensie die Nederlandse boeren probeert over te halen om en te ondersteunen bij de overstap van soja naar plaatselijk geteeld veevoer, om zo transportkosten en ontbossing (wat een gevolg is van de sojaproductie) te beperken. 

Heerlijk eten

Tussen alle interviews en gesprekken door konden we genieten van het heerlijke eten dat verzorgd was. Een cateringbedrijf met de originele naam “de blauwe kameel”, die ik overigens nog steeds niet helemaal begrijp, had heel goed voor ons gekookt. Brood met smeerseltjes, salades, hartige pannenkoeken, falafal, fruit met kokos, taart en nog meer, het echte smikkelwerk.

Goede voornemens

Vlak voor het diner had iedereen een briefje ingevuld met daarop een succesactie en een plan voor komend jaar. Tijdens het eten werd hierover gezellig gekletst en een aantal briefjes werden behandeld door Rozemarijn. Onder andere onze secretaris, Nikki, kwam aan het woord, over de plannen voor COP21. Zoals ook in de vorige blog te lezen was, waren wij namelijk net naar Brussel geweest om het te hebben over de klimaattop in Parijs in 2015, en Nikki (en ik), zijn daardoor helemaal geïnspireerd en gemotiveerd om komend jaar mensen mee te nemen naar Parijs, om bij de politieke bedoelingen te laten zien dat zij mensen representeren, en dat het die mensen echt uitmaakt wat zij daar beslissen.

Na het eten was er nog een korte borrel, waar wederom volop gekletst werd en daarna was het alweer tijd om op te ruimen en iedereen een hele fijne kerst en nieuwjaar te wensen! Dus bij deze, een hele fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar!

Bernike van Werven

Bestuurslid Teams 

“Don’t piss away our future”

“So everyone agrees?’’ Vele handen gaan de lucht in om hun instemming te tonen.
Dit is dagelijks kost in het Brusselse eco-vriendelijk Mundo B gebouw.
De afgelopen paar dagen zijn één grote groene wervelstorm geweest van nieuwe mensen ontmoeten, hand signalen, acties en workshops.

Elke dag begint hetzelfde. Opstaan om 07:30, douchen (als de waterdruk niet te laag is vanwege alle andere mensen die willen douchen in het hostel), ontbijten met alle mensen van Lima en op
naar het congres gebouw om daar met iedereen de ochtendgymnastiek te doen en de agenda door te spreken.

Diversiteit

Ik verbaas me over de hoeveelheid mensen die uit alle hoeken van Europa naar Brussel zijn gekomen. We zijn een best gevarieerde groep van groene organisaties die wel of niet zijn aangesloten bij het
Young Friends of the Earth netwerk. Van JMA-achtige organisaties tot fietsverkoop/verhuurders die graag het fietsgebruik wilt uitbreiden in hun landen.
Iedereen hier heeft een eigen agenda en toch, ondanks dat, is de onderlinge samenwerking binnen de groep erg goed. We bespreken allerlei onderwerpen die betrekking hebben op het klimaat. Als we niet bezig zijn om scholing te krijgen of te geven over de wereldwijde effecten van klimaat verandering zijn we wel bezig met het bediscussiëren van de vele manieren waarop er actie gevoerd
wordt of het plannen van een echte actie. Ook is het super interessant om te horen hoe de situatie is in verschillende landen. Een dame uit Macedonië heeft bijvoorbeeld een compleet andere
kijk op de wereld dan een Nederlander.

Climate carol

Gedurende de tijd tot nu toe zijn er meerdere acties uitgevoerd door Lima om de milieuproblemen op de kaart te zetten. Omdat dit evenement correspondeert met het grote milieu onderhandeling evenement in Lima worden er veel solidariteitsacties uitgevoerd. Van kleine acties zoals een spandoek ophangen bij manneke pis met de tekst “Don’t piss away our future”. Tot een groot
protest tegen de investeringen van de Europese investeringsbank(EIB) in fossiele brandstoffen en een klimaat kerstliederenkoor. Ook hebben we meegedaan met een fakkeltocht van een groep mensenrechtenorganisaties om aandacht te vragen voor de politieke gevangenen en de oorlogsmisdaden van een ex-generaal in de Filipijnen. Het is echt ongelofelijk hoe creatief mensen kunnen zijn in een week.

Lima in Brussel is echt een geweldig leuke ervaring tot nu toe. In het bijzonder omdat er zo veel leuke en creatieve mensen aan meedoen, die allemaal een groen hart hebben en zich graag met volle overtuiging in willen zetten voor een betere wereld. Buiten het wereld verbeteren om maakten we ook tijd om lekker samen met elkaar onder het genot van een dansje en een drankje de dag af te sluiten.

Voor meer informatie over het event, kan je het op twitter vinden via
#LimainBrussels, via onze sociale-mediakanalen of via onze website.
We hebben verschillende video’s gemaakt van het event. Het is het
kijken waard!

Bas Weerdmeester,
Penningmeester JMA,

Koele bier verdienen met guerrilla's

Op onze planeet aarde leven twee soorten studenten. Je hebt de gewone student en je hebt de koele student. Ik zal eerlijk toegeven dat ik mijzelf in mijn studententijd altijd wel een koele chick heb gevonden. Een portie gezonde eigendunk moet kunnen toch? Of mijn koele imago gegrond is zal nog moeten blijken vandaag. De Koelestudenten campagne van JMA gaat vandaag officieel van start. Koelestudenten is een Europese project waar acht landen aan mee doen om studenten milieubewuster te maken. Het belooft een leerzame en creatieve dag te worden. De ochtend staat in het teken van workshops waar een korte uitleg word gegeven over het concept “guerrilla actie”. 's Middags is het tijd voor de brainstormsessie waar we aan de slag zullen gaan om een actie rondom het thema te verzinnen. Ik zie de knutselspullen op tafel liggen en mijn handen beginnen te kriebelen. Ok, eigenlijk kriebelen ze door de pepernoten...

The Koelnessmeter

Anneloes van Hunnik, de voorzitter van het JMA bestuur begint met de workshop door de groep twee vragen te stellen. De eerste vraag is wie er zonnepanelen heeft op zijn huis. Er gaat wel geteld een hand de lucht in. De vraag wie inzicht heeft op zijn energierekening scoort iets beter: drie handen. Mijn handen blijven keurig op mijn schoot liggen. In mijn studentenwoning heb ik nooit omgekeken naar de energierekening, die was voor de huisbaas. Ook nu kijk ik er niet naar om, want ja ik heb nog steeds een huisbaas. Misschien ben ik dan toch minder koel dan ik dacht. Freek Vossen, de projectleider van de campagne vertelt ons hoe koelestudenten de inspiratiebron moet zijn voor studenten die slimmer met energie willen omgaan. Studenten kunnen via The Koelnessmeter gemakkelijk energie besparen. De online meter geeft allerlei mogelijkheden om je energierekening omlaag te brengen en laat ook meteen zien hoeveel geld je bespaart. Het leuke is dat je battles aan kunt gaan met je huisgenoot of een andere studentenhuis. Met je gespaarde euro's kun je zo veel andere leuke dingen doen. Zoals bier kopen!

Bierpunten

Aan de slag tijdens tijdens de brainstormsessie.
Foto: Lawrence Cheuk

Voordat we zelf aan de slag gaan met het bedenken van guerilla acties vertellen Ivo Verburg en Niels Hazekamp over de campagnes die ze hebben uitgevoerd. Van een vliegtuig vastketenen door er bovenop te klimmen tot door de stad rennen in je onderbroek tijdens de Underwearrun. Beide actievoerders benadrukken het belang van het opstellen van een goede strategie voor je campagne. Het is belangrijk om duidelijk voor ogen te hebben wat je met je actie wilt bereiken en wat de eventuele (ongewenste) gevolgen kunnen zijn. Vandalisme en schade tot dier en mens wordt vermeden. Na deze wijze lessen van Ivo en Niels te hebben geleerd verdelen we ons in verschillende teams en is het tijd om los te branden over onze eigen campagne ideeën. Er wordt enthousiast gediscussieerd, geknipt en geplakt. Uiteindelijk worden de drie actievoorstellen gepresenteerd. Het zou zonde zijn als ik je nu ga vertellen hoe de acties eruit zien, dat haalt de guerrilla weg uit de guerrilla actie. Wel brandt ik los met de slogans om toch je nieuwsgierig te voeden. Op nummer een staat de 'Laat de studenten niet in de kou staan' actie. Op de tweede plekt komt de 'Stort je op energiebesparing' en als laatste 'Koelestudenten verdienen bier'. Kleine hint, met de laatste actie kunnen studenten sparen voor bier, dat verdienen ze toch ook? Tevreden met de resultaten haalt Freek een krat koel bier en is het tijd voor de borrel.

Eenmaal thuis besluit ik mijn koelness op te krikken. Samen met mijn huisgenoot ga ik aan de slag met de koelnessmeter en binnen het JMA bestuur zijn we al begonnen met deze battle. Het gaat al de goede kant op. En jij, doe jij ook mee met onze koelnessmeter?

‘Kinderen zijn slecht in het pellen van insecten’

Wat moet je doen als je net bestuurslid bent? Daar geldt maar één volmondig antwoord op, dat is namelijk borrelen, borrelen én nog eens borrelen. Als mensen jou niet kennen, dan kom je telkens te laat bij een nieuwe onderwerp, platform, event, demonstratie of andere dingen. Mijn blogtitel heeft iets te maken met wat tijdens het borrelen gebeurde, maar daar kom ik later nog op terug.

Dus ging ik naar het eerste volgende borrelevenement en dat was de DJ100. De DJ100 maakt elk jaar een lijst met 100 duurzame jongeren van Nederland, als alternatief voor de lijst van duurzame 100 van Trouw vanwege een gebrek aan jongeren in hun lijst. Dus hét moment om nieuwe (jonge) mensen te leren kennen voor een geslaagd bestuursjaar onder het genot van een biertje. 

DJ100 had 3 thema’s bedacht voor een ‘talk-show’-item tijdens de avond. Educatie was één van die onderwerpen en als bestuurslid Educatie van JMA is dat uiterst interessant. Het enige moment waarin het écht over educatie ging en het onderwijzen van duurzaamheid aan de kinderen, scholieren en studenten was toen duurzame ondernemer Wilma Stoutenbeek van W. Green tijdens de fashion-gedeelte daarover een opmerking had gemaakt. Zij vond het raar dat de fashion-designer studenten niet meer les kregen over duurzaamheid tijdens hun studie. Ik was blij verrast dat juist een duurzame ondernemer vanuit de fashion-wereld deze opmerking had gemaakt en niet iemand vanuit de onderwijswereld.

Want ik wist dat er een verdrag was ondertekend door ruim 40 jongerenorganisaties en ondersteund werd door 50 maatschappelijke partijen voor meer duurzaamheid in het onderwijs. Het verdrag gaat in op een structureel ondersteuningskader voor het onderwijs, waarbij men gebruikt maakt van bestaande initiatieven en kennis over duurzaamheid van binnen- en buitenland. Een motie was ingediend en gesteund door de meerderheid van de Tweede Kamer met de oproep dat de Minister en Staatsecretaris van OCW met een voorstel komen over hoe meer duurzaamheid in het onderwijs geregeld kan worden.

Voor het verdrag en de motie was er onterecht weinig aandacht aan gegeven vanuit de onderwijs- én duurzaamheidswereld. De vier initiatiefnemers (NJR, JMA, Groene Generatie en Studenten voor Morgen) zijn momenteel druk mee bezig met de verdere invulling van het proces en hopen dat de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap daar meer aandacht aan zal geven en zal meenemen in de recent aangewakkerde discussie over campagne Onderwijs2032 door de Staatsecretaris Dekker.

Maar teruggaand op de DJ100 avond, ik had na de avond nog een kort maar gezellig gesprek gehad met Wilma Stoutenbeek. Zij vond het leuk om te horen dat er een verdrag bestond en dat een motie was aangenomen voor meer duurzaamheid in het onderwijs. Verder in de avond kwam ik meerdere interessante mensen tegen, ook een meneer van Africa Wood Grow die bomen in Kenia planten en dat wordt volledig gefinancierd vanuit zijn eigen salaris. Ondertussen had hij, uit mijn hoofd, al 14.000 bomen geplant. Een super prestatie! Maar ook kwam ik een dame tegen die bio-plastic maakt met insecten als grondstof. Zij had het over dat ze weleens workshops geeft en dat de bezoekers dan mochten proberen om insecten te gaan pellen voor de bio-plastic. Zij kwam dus achter dat, alhoewel de kinderen het leuk vonden om het te gaan doen, dat ze over het algemeen zeer slecht waren in het pellen van de insecten. Wellicht duurt het werk te lang voor kinderen om gefocust te blijven. Niettemin was het een interessant gespreksonderwerp onder het genot van een biertje.  

Na het schrijven van mijn blog kom ik maar tot één conclusie, namelijk dat ik eens verder moet gaan borrelen. En dat kinderen slecht zijn in het pellen van insecten, maar dat wist je nu inmiddels al wel.

Lawrence Cheuk

Duurzame middelbare scholieren gevonden!

Sinds kort ben ik actief bij JMA en ik wil graag meer jongeren bereiken. Met name ook middelbare scholieren. Van verschillende kanten hoor ik dat middelbare scholieren helemaal niet bezig zijn met milieu of duurzaamheid. Ben ik een hopeloze missie beginnen? Misschien niet, want wat zie ik in mijn mailbox? Een uitnodiging van UniC (een middelbare school in Utrecht) met de vraag of ik jurylid wil zijn voor de duurzame projecten die de jongeren hebben ontwikkelen met betrekking tot het waterpeil. Vol enthousiasme verstrek ik mijn medewerking.

Op naar de Werkspoorkathedraal!

De projecten van de jongeren worden gepresenteerd in de Werkspoorkathedraal, een mooie, oude fabriekshal in Utrecht. Onderweg schieten de jongeren links en rechts langs mij. Een teken dat ik de goede kant uitga. Daar worden de juryleden opgesplitst in vier groepen en beoordelen een aantal presentaties. Daaruit komt een winnaar en die gaat door naar de volgende ronde; de pitch. Ik mag jureren bij groep D.

Alle jongeren zijn enthousiast aan de slag gegaan met hun ideeën

Groep D

Groep D bestaat uit drie teams, die gespannen maar enthousiast, één voor één hun project presenteren. Het eerste groepje wil het probleem van een stijgende waterspiegel op bijzondere manier aanpakken, of eigenlijk willen ze zich aanpassen aan het probleem. Alle woningen moeten op oude boorplatforms. De woningen kunnen de hoogte in wanneer het ons te nat onder de voeten wordt.

Het tweede groepje pakt het probleem heel anders aan. Kanalen graven! Dat is de oplossing! Het water heeft zo meer de ruimte, auto’s kunnen worden vervangen worden door boten en er worden werkgelegenheid gecreëerd. Het ziet eruit als een goed plan. De plekken waar de kanalen moeten komen zijn ook al duidelijk aangegeven en samenwerking op Europees front wordt aangekaart. De groep verblikt of verbloost niet eens als een cameraploeg van “Tegenlicht” een camera op hun neuzen drukt. Ik ben onder de indruk.

Nog één team te gaan. Zij kiezen voor  bewustwording van energieverbruik en daardoor terugdringen. Het gezelschap zet in op het ontwikkelen van een app die het verbruik van water, gas en elektriciteit bijhoudt op je smartphone. Doo rmiddel van prijsjes en spelletjes moet de gebruiker enthousiast blijven voor de app. Vol energie vertellen ze over de plannen en het werkt erg aanstekelijk. Ik zit stuiterend op mijn stoel.  Nog een goed idee. Dan valt de zware taak die ik met mijn medejuryleden aanga: een winnaar kiezen….
Na overleg met mijn medejuryleden wordt het tweede team de winnaar. Het is een grootschalig project, wat goed doordacht is en verschillende zaken aansnijdt.

De Pitch!

Uit de groepjes zijn inmiddels vier winnaars naar voren geschoven. Maar zoals in elke wedstrijd, kan er maar een de winnaar zijn. Door naar de pitch van elk team. Ze krijgen allemaal een minuut om hun project te promoten.
De jury gaat daarna weer in beraad. Gelukkig komen we er snel uit. We kiezen voor twee winnaars. Het idee om algen in grote waterbakken te kweken om CO₂ uit de lucht te halen en het idee om door regenwater op te vangen in een turbine om zo energie op te wekken winnen. Door de ideeën te combineren zou er iets geweldigs kunnen ontstaan.

En dat was het dan….?

Na de bekendmaking zie ik alle scholieren naar huis vluchten. Is duurzaamheid en milieu dan toch geen “hot item” voor middelbare scholieren en alleen een verplicht onderdeel van het schoolprogramma? Is het dan toch niets voor middelbare scholieren?

Oh, wacht! Er is nog een groepje leerlingen. Ze zijn in gesprek met een medewerker van De Stichtse Rijnlanden, waterbeheer Midden-Holland. De medewerker is namelijk op zoek naar jongeren om mee te denken over het waterbeheer. De een is nog harder aan het meedenken dan de ander.

Gelukkig, deze middelbare scholieren zijn enthousiast over duurzaamheid en hebben zin om de uitdagingen die ons te wachten staan aan te gaan. Nu maar hopen dat we ze ook tegen gaan komen bij JMA…

Corné 

Van New York tot Amsterdam

Wat voel je als je de tv aandoet en het eerste wat je ziet zijn smeltende ijskappen? Ik voel me dan hulpeloos. Waar denk je aan als je beseft dat Nederland deels afhankelijk is van het gas uit Rusland? Ik denk dat Nederland machteloos is. Maar ik heb mijn stem nog en die doet het uitstekend. Daarom  is JMA mee gaan doen met de People’sClimate March. Samen met 5000 andere zijn we naar het EYE gelopen. Sorry ik lieg. Ik ben gaan varen.

Oorsprong

Bill McKibben een bekende milieu activist, wie kent hem niet? Ik! Tenminste dat zei ik een maand geleden, inmiddels weet ik wel wie hij is. Dus als je hem niet kent dan ben je waarschijnlijk niet de enige. Meneer McKibben is een Amerikaanse schrijver en in 2009 heeft hij samen met andere organisaties gelijktijdige demonstraties gehouden. Een succes dat blijkt, want al snel werden deze demonstraties jaarlijks groter en groter.

Zondag 21 september deed Nederland voor het eerst mee. Samen met New York, Berlijn, Melbourne, Londen, Seoul en Parijs is er met z’n allen gemarcheerd. Verschillende organisaties, verenigingen en bedrijven deden mee. Activisten uit Rotterdam en Utrecht bijvoorbeeld waren ook aanwezig. Wat in 2009 in New York begon wordt nu mo

ndiaal gevolgd. De grootste klimaatmobilisatie is zichtbaar.

‘Duurzame’ luiheid

Het was voor mij even zoeken naar de plek waar we met de leden hebben afgesproken. De buschauffeur zette me “netjes” vier haltes te vroeg af. Lopend en half zwetend kwam ik eindelijk bij mijn lieve JMA-genoten terecht. Niels de voorzitter heeft nog netjes een bootje kunnen regelen. Ja een bootje! Rond 17:00 uur vertrokken we vanaf de Dijksgracht naar het EYE. Oud JMA-voorzitter Paulien was ook gezellig mee gaan varen.

 

De bedoeling was namelijk dat we niet lopend maar varend naar het EYE gingen. Hoewel ik erg van wandelen houd vind ik het fijn om op een andere manier te demonstreren. En stiekem ben ik wel eens lui. Met onze groene stropdassen/sjaaltjes en JMA vlaggen gingen we op varen. We waren niet de enige. Ook andere organisaties zoals Milieudefensie en WISE gingen met de boot. ‘Marcheren’ door de Amsterdamse grachten. 

United

Rond zessen komen we aan bij het EYE. De gearriveerde demonstranten staan klaar en iedereen verzamelt zich voor het podium. Een leuke host met humor en milieuvriendelijke zangers brengen de sfeer op gang. Bekende sprekers zoals de Amsterdamse wethouder laten hun stem ook horen. 

Slogans als “Het kan beter en het moet beter!”, “Ik wil graag schaatsen” en “Liever een windmolen in mijn tuin dan Poetin in mijn keuken” maakten mij aan het lachen. Ondanks het koude weer voelde ik me thuis. Het voelde goed dat ik met mensen stond die hetzelfde willen bereiken als ik. Namelijk een duurzame wereld en aandacht voor de snelle klimaatverandering. Je kan je wel hulpeloos en machteloos voelen in je eentje, maar samen... ben je sterk, hoopvol en angstloos.