maandag 28 maart 2016

Young Friends of the Earth series: Germany

JMA is onderdeel van Young Friends of the Earth The Europe en dat betekent een groot netwerk, vol met geweldige jonge mensen met een hart voor de zaak. Wij zien iedereen elk jaar weer tijdens het zomerkamp, de conferentie rondom COP en acties op Europees niveau. Wij zijn hartstikke blij met zoveel jonge activisten en hun acties dat we daarom in de komende tijd langs elke Young FoE groep gaan met een blog over hun land, de jongerenparticipatie rondom klimaat en wat zij van JMA en van het 25 jarige bestaan vinden. In 2017 gaan wij het zomerkamp van Young FoEE organiseren. Hou onze Facebook pagina in de gaten voor de nieuwste ontwikkelingen.

De Europese serie werd afgetrapt door Schotland en nu gaan we verder met Duitsland.

Hallo, my name is Andreas and I'm part of BUNDjugend, the German member group of the Young Friends of the Earth network. BUNDjugend was formed in 1984 as the independent youth organization of BUND. All members of BUND, who are younger than 27 are also members of BUNDjugend. Currently there are about 85,000 young people organized in a variety of groups and structures; from local groups in cities and municipalities to the Länder (states) level to the federal level. Together with seven other activists, I'm a member of the board on federal level.

As diverse as the different levels are and as different as people from 0 to 27 are, our activities have to cover a wide range of interests. We have kids groups, who go outdoors to experience the joy of a natural environment and educate themselves about nature protection. We organise camps, travels and international exchange projects. And of course we are political activists: we do campaigns, actions and cooperate with other youth organizations like other environmental and social groups, youth unions and parties. As the federal board our function is to have an overview over all the activities, connect to other groups, organise protest and rallies, write position papers, build capacity in our structures, educate ourself about sustainability and all the other stuff, that makes activism exciting.

At the moment our main focus is on topics around climate change, how the world could deal with it in equitable and just way and what the outcome of the Paris Climate Summit means. Food and agriculture is always an important issue to us as it affects equally people, the environment and biodiversity; every year we are the loudest and most colourful group on the “We are fed up!”-march, where about 20,000 farmers, bee keepers, environmentalists, and free trade critics march for sustainable agriculture. And of course TTIP and CETA are a very important part of our work. Last October 250,000 people from all over Germany came to Berlin to protest for fair trade and against free trade agreements. BUNDjugend formed there a block with other youth environmentalist groups and young unionists. We also work a lot on sustainable economics, degrowth and education for sustainable development and gained high profile in those fields across the German political landscape.

Over 1 million refugees came to Germany in 2015. Together with other civil society organizations, BUNDjugend wants to open the heart of German society and our own organization for migrants and refugees to participate in. Given a political situation, where populist and nationalist parties gain ¼ of the votes in regions and even majorities in some places, we see it as our obligation to speak out against racism, sexism and other right wing tendencies.

My main topic is climate justice. I went with Young Friends of the Earth at to the Climate Summit in Paris in December and met a lot of inspiring people from across the network and allies from all over the world, including the big network event on December 11th, where thousands of FoE-people and hundreds of Young Friends came together. At Lima in Brussels, where we followed the climate negotiations in 2014, I joined YFoEE's Climate Justice Working Group and went with them to the training event in Ireland and also the summer camp in Brittany. You might not see me at the pictures of those events, but that is because I'm making them. I'm part of BUNDjugend's working group on climate and energy, which we formed at the climate negotiation intersessionals in Bonn. I also work a lot on BUNDjugend's campaign strategy, build capacity for campaigns in our organization and plan a pilot-campaign for the second half of 2016.

For JMA's 25th birthday BUNDjugend wishes you all the people, power and action that make YFoE the wonderful and inspiring network it is. Keep up your awesome work and see you in Europe!

On behalf of BUNDjugend

Andreas Link

woensdag 9 maart 2016

Biodiversiteit en milieuesthetiek. Waarom ik actief betrokken ben bij de klimaatbeweging

Biodiversiteit en milieuesthetiek.
Waarom ik actief betrokken ben bij de klimaatbeweging

Zo'n zes jaar geleden fietste ik op de vroege morgen door Leiden. Ik had om 9.00 uur college - een wat lastige tijd voor een jonge student - en ik had haast. Midden op de weg stond een grote meeuw die mij de weg versperde. Ik fietste gewoon rechtdoor met dezelfde vaart en op het laatste moment vloog de meeuw weg, zodat hij net niet geraakt werd door mijn voorwiel. Ik vervloekte het beest en was van mening dat die lelijke meeuwen voor mij uit de weg zouden moeten gaan. Het was toch zeker mijn fietspad?
Maar een paar seconden later besefte ik me dat het fietspad eigenlijk helemaal van niemand is.. Het is eenvoudigweg een stuk grond waarop mensen toevallig stenen hebben gelegd, om het vervolgens een fietspad te noemen en er voor mensen geldende regels aan te verbinden. De mens heeft toevallig afgesproken dat er fietsers mogen vertoeven, maar het is niet meer dan een stukje aarde, waar meerdere organismen aanspraak op willen maken.

Een meeuw probeert te overleven. Op het strand. Op de daken van huizen. Op door mensen geplaveide wegen. Voor zo'n meeuw maakt het geen verschil: hij leeft eenvoudigweg ergens op aarde. Vertoeft daar waar hij eten kan vinden. Wie zijn wij mensen om ons een stuk land compleet toe te eigenen waar wij toevallig stenen op hebben gelegd? Huizen, kantoorpanden, wegen, de lucht, landbouwgrond, kanalen.. Wij bouwen, wij grijpen in, wij veranderen het landschap. Maar betekent dat ook dat wij ons het alleenrecht toe-eigenen op al die stukken land, die door ons gecultiveerd zijn? Ik vind van niet.. Ik vind dat er een balans moet bestaan tussen de natuur en de mens. Een balans die al jaren ernstig verstoord is, vooral vanaf het midden van de achttiende eeuw.

De natuurlijke balans waar ik het hier over heb valt samen met het begrip biodiversiteit. Biodiversiteit is de variatie in levende organismen, waarin die verschillende organismen elkaar op grotere schaal in leven houden. Planten, dieren, micro-organismen en de niet-levende natuur vormen een natuurlijk balans. Wanneer de natuur 'met rust' gelaten wordt is er sprake van een zichzelf in stand houdend ecosystemen van leven. Voordat de homo sapiens de aarde koloniseerde bestond die balans er. Af en toe stierf er wel een bepaalde vorm van leven uit. Maar dat zorgde altijd weer voor een nieuwe balans. Op dit moment zijn wij, de mensen, de balans ernstig aan het verstoren. We bedreigen diersoorten en planten, laten ze zelfs op grote schaal en in rap tempo uitsterven. De planeet als geheel is ook het slachtoffer. Maar ook wij zelf, als deel van het wereldwijde netwerk van ecosystemen.

De natuur geeft ons voedsel, hout en bouwstoffen. De middelen om ons te kleden, en energie om onszelf te voeden en onze technologie draaiende te houden. Wij ademen de zuurstof die bomen uitstoten. Wij halen de bouwstoffen voor ons lichaam uit planten en dieren. En wij gebruiken fossiele brandstoffen om onze geavanceerde voertuigen mee aan te drijven. Dit zou geen probleem moeten zijn.. De mens is immers ook een biologisch wezen, die zijn natuurlijke plek inneemt in de voedselketen. Het is echter wel een probleem, omdat we met zo belachelijk veel zijn, en op zo'n grote schaal schadelijke stoffen gebruiken.  

Biologen vertellen ons dat de homo sapiens, als biologisch wezen van ca. 50 tot 80 kilogram, in evenwicht met de natuur zou kunnen leven als we met ongeveer 10 miljoen mensen zouden zijn. Feit is echter dat we zó slim zijn dat wij onze soort verder en verder hebben kunnen uitbreiden. In vergelijking met 1750 is het aantal mensen op aarde maar liefst 10 keer (!) toegenomen, van 791 miljoen tot ca. 7 miljard. We blijven langer leven en weten steeds meer monden te voeden.
Daarbij komt dat we bossen kappen, waardoor verwoestijning optreedt, wat een verlies aan biodiversiteit met zich meebrengt. Tevens komt er daardoor koolstof vrij, die opgeslagen was in de bomen. Die vermengt zich na de kap met de zuurstof in de lucht, zodat onnatuurlijk grote hoeveelheden CO2 in de atmosfeer terecht komen. Dit zorgt op zijn beurt voor opwarming voor de aarde, waardoor ijs smelt en waterniveaus stijging, wat weer een bedreiging vormt voor mens en dier. Ook vernietigen we koraalriffen, maken we ons schuldig aan overbevissing, en verbranden we fossiele brandstoffen voor ons vervoer en voor onze voeding. Zo kan ik nog wel even doorgaan..
Al deze grootschalige menselijke ingrepen in de natuur beïnvloeden elkaar, waardoor een soort cirkel van destructie ontstaat. De Gaia Theorie van James Lovelock, een onafhankelijke wetenschapper en natuurbeschermer, houdt in dat verstoringen in het ene ecosystem, ook andere ecosystemen beïnvloeden, wat wereldwijde gevolgen heeft. We vernietigen niet alleen plant- en diersoorten, en daarmee de aarde. We vernietigen daarmee ook de basis voor het menselijk leven.

Wat is hiervoor de oplossing? De wat controversiële environmentalistische school genaamd Deep Ecology zou willen pleiten voor een sterke reductie van het aantal mensen op aarde. De populatie moet slinken, zodat de natuur weer ruimte krijgt. Mensen zijn in de visie van de deep ecologists het probleem en zijn ondergeschikt aan de natuur.
Ik zelf wil niet mee gaan in deze denkwijze. Naar mijn mening kan er heel veel bereikt worden als we meer op zoek gaan naar een evenwicht, ook al zijn we met zoveel mensen. Het vooruitzicht van vele wetenschappers is dat de wereldpopulatie zal stijgen tot ongeveer 10 miljard mensen. Dat is een enorme hoeveelheid, maar de verwachting is dat de bevolkingstoename vanaf dat punt af zal remmen. We zullen een balans moeten vinden met de natuur terwijl er 10 miljard mensen op aarde leven, in plaats van met de 10 miljoen waarmee de homo sapiens 'natuurlijkerwijze' - in vergelijking met andere diersoorten van ons gewicht - op aarde zou kunnen zijn.

Op de technische details van hoe we die balans zouden kunnen bereiken wil ik nu niet al te diep ingaan. Het is helder dat we naar een circulaire economie moeten gaan. Dat we minder vlees en vis zullen gaan consumeren, en minder plastic en chemicaliën in de natuur zullen moeten gaan dumpen. Een radicale omslag van eindige naar duurzame energiebronnen staat daarbij hoog op de prioriteitenlijst. Maar die verandering kan er pas komen als we de basis aanpakken. En die basis vinden we in de esthetiek.

Wij mensen zijn biologische wezens. Wij maken deel uit van ecosystemen. Wij zijn eenvoudigweg een onderdeel van de voedselketen. Dat wij die voedselketen zijn gaan beheersen, dat we erboven uitgestegen zijn, betekend nog niet dat we op de lange termijn ons eigen voortbestaan in de hand hebben! Dat hebben we alleen als we ons beseffen wat wij in onze kern zijn: een onderdeel van de natuur.

Mensen proberen alles om zich heen altijd te rationaliseren. De hierboven uiteengezette observaties zijn vooral gebaseerd op de feiten die wetenschappers boven tafel hebben gehaald. Meningen zetten we kracht bij met zulke harde feiten. Verklaringen voor het klimaatprobleem komen voort uit empirische onderzoeken. Maar als ik eerlijk ben tegenover mezelf, is het een gevoel dat mij zo begaan maakt met de wereld om me heen. Ik voel me onderdeel van de natuur. Deel van een ecosysteem. En daarmee ook enigszins verantwoordelijk voor mijn omgeving. Dat is de reden dat ik actief ben bij de klimaatbeweging!

Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die dit gevoel niet hebben. Bij de een zal het meer op de voorgrond staan dan bij de ander, maar wie kan er nou niet genieten en tot rust komen van een mooie wandelingen in de natuur? Heeft niet iedereen tenminste één keer per jaar de neiging om de zon en bergen op te zoeken? Wie geniet er niet van het opsnuiven van frisse berglucht, van de geur van dennenbomen in een regenachtig woud, of een zonsondergang aan zee? Wie houdt er nou niet van wilde dieren in de natuur, die in perfecte balans met hun omgeving leven? Wie voelt zich niet schuldig als hij per ongeluk een levend wezen aanrijdt. Zoals een kat, of zelfs een rat of een meeuw?

Laten we teruggaan naar dit gevoel van eenheid met de natuur! Laten we met ons allen tot het inzicht komen dat wij één moeten zijn met onze leefomgeving. Kunstenaars speelden hierop in tijdens de periode van de Romantiek. Filosofen van weleer, zoals Plato, Spinoza en Schelling, wezen ons op de nietigheid van de mens in de natuur, en op de genialiteit en intelligente samenhang van het bestaan en het leven als geheel. Pas wanneer wij ons beseffen dat we slechts een onderdeel zijn van de natuur.. Dat we onze eigen, natuurlijke leefomgeving aan het uitputten zijn en als we dichter bij ons zelf als biologisch wezen komen te staan.. Dán kan er echt een verandering plaatsvinden. Het is de esthetiek die de basis vormt voor verandering. Als de mens zich herontdekt als onderdeel van één groot en prachtig ecosysteem, volgen de handelingen als vanzelf. Dan kan de natuurlijke balans mogelijk hersteld worden. Daar zijn we slim en rationeel genoeg voor!

Rembrandt Rowaan,
Bestuurslid Educatie