Slapeloze nachten

Slapeloze nachten. Ja, de komende weken zal ik daar wel last van hebben.
Is de agenda nu wel af? Het jaarplan, is die wel duidelijk genoeg? Zijn we niet nog een potje op de begroting vergeten? Wat moet je eigenlijk koken voor 20 man en wie gaat dat doen?
Steeds langer doe ik erover om in slaap te vallen de afgelopen nachten.
Waarom? De JMA ALV op 9 november natuurlijk!

Mijn laatste ALV als JMA bestuurslid. Ik herinner me nog goed de slapeloze nachten voor mijn eerste JMA ALV. Ik zou voor een groep (toen nog) vreemden mijzelf moeten promoten om mij te kiezen als bestuurslid.
Uiteindelijk door familie-omstandigheden kon ik het praatje niet eens houden.

JMA bestuur 2012/2013

Praatjes houden blijft spannend, maar inmiddels -met de vele speechmomentjes die je als voorzitter hebt- ben ik er steeds een beetje beter in geworden. Net zoals ik in de afgelopen twee jaar steeds wat beter ben geworden in interviews geven, voor de camera verschijnen, vergaderingen leiden, blogjes schrijven.

Het blijft een gek idee dat ik niet meer voorzitter ben na de 9e. Mijn betoog tegen Braziliaanse soja hoef ik dan niet meer voor de camera te houden maar alleen voor mijn vrienden in de kroeg. Ik zal niet meer tientallen mailtjes per dag in mijn elektronische postvakje krijgen maar af een toe een reclame folder.

Ook Anneke was altijd wel in voor een grapje of een gekke pose.

Ik verwacht echter niet dat na de ALV de slapeloze nachten ophouden. Geen slapeloze nachten over de toekomst van JMA. Nee. Ik heb alle vertrouwen in het bestuur dat wordt voorgedragen.
Slapeloze nachten voor het afstuderen. Een bezigheid waar ik me nu volop ga storten.

Bedankt iedereen voor een geweldig jaar. Dank aan alle leden en vrijwilligers die hun bijdrage hebben gedaan om van JMA een super actieve vereniging te maken.

Enne.. stuur me eens een mailtje.

To grad or not to grad

In het begin van dit jaar, toen we met het bestuur op de eerste zondagmorgen van 2013 onze goede voornemens en personal challenges publiceerde, wist ik het nog niet zeker: zou ik mijn bachelor op tijd afronden? Stage moest nog geregeld worden, scriptie geschreven, punten van niet-gehaalde vakken tijdens de uitwisseling moesten nog vervangen worden... Maar sinds gisteren is het duidelijk! Ik zat samen met bijna al mijn jaargenoten in de grote maar goed gevulde aula voor de diploma-uitreiking van de 'International Bachelor Communication and Media' (ook wel IBCoM [ipkom] genoemd). Netjes in pak met daarover een felblauwe Gown met Cap – naar goed gebruik op Amerikaanse universiteiten...

IBCoM graduation, 2013

Het was een mooi evenement met gênante party-foto's en serieuze praatjes. Met enige jaloezie keek ik naar de Cum Laude studenten die speciaal werden toegesproken door onze professoren. Toch ben ik vooral ook trots: over het geheel genomen alles netjes afgerond binnen de drie jaar (los van de gemiste deadlines hier en daar), een superleuke en interessante uitwisseling naar Nottingham (UK) en nette cijferlijst.

Het behalen van dat resultaat ging helaas niet altijd van een leien dakje. De gemiste deadlines die ik al noemde, kwamen soms omdat ik het leuker vond om voor JMA aan het werk te zijn dan artikelen te lezen. En ook op andere vlakken was het niet altijd even makkelijk om mijn bestuursjaren voor JMA te combineren met andere activiteiten: een etentje met vrienden moest nog wel eens een weekje of twee wachten omdat ik een aantal vergaderingen had.

Beleidsvoorstellen en sociologische ontwikkelingen

Maar of ik mijn diploma gehaald heb ondanks JMA? Nee, dat niet. Integendeel zelfs! Via JMA heb ik mijn stage bij Milieudefensie kunnen doen en dagdromen over leuke acties die op de stapel stonden hielden me op de been tijdens blokken met SPSS, saaie boeken over sociologische ontwikkelingen en het schrijven van onderzoeksvoorstellen. En terwijl ik mijn stageverslag tussen de bedrijven door op het YFoEE zomerkamp in Noorwegen moest schrijven, was datzelfde zomerkamp wel een prachtige kans om actie voor het milieu te combineren met een heerlijke, actieve vakantie en het uitbreiden van mijn Europese netwerk.

Ook in de laatste periode van dit bestuursjaar – nu onze ALV in voorbereiding is – ontwikkel ik me niet ondanks maar dankzij JMA. Het is druk: de groene pieten gaan weer de straat op en er moeten nog beleidsvoorstellen geschreven worden. Één dag per week zit ik wel op het kantoor van Milieudefensie voor bestuurszaken. Maar ook die drukte heeft een positieve kant: door vaak op kantoor te zijn heb ik processen en medewerkers van Milieudefensie leren kennen.

Elk voordeel heb z'n nadeel

Ik ben in principe tegen zulke dooddoeners, maar stiekem had'ie wel gelijk, Johan Cruijff: Elk nadeel heb z'n voordeel. JMA kost aardig wat tijd, maar één ding is zeker: we zijn de proeftuin, de ontwikkelingspool, de springplank die we willen zijn. Fouten maken met PR, ontdekken hoe verschillende NGO's werken, het schrijven van blogs, mensen zien wegstromen uit de werkgroepen en weer zien vollopen met nieuwe enthousiastelingen, een netwerk van groene Europese jongeren opbouwen... Het hoort er allemaal bij, het kan allemaal!

Ik kijk tevreden terug naar de afgelopen twee jaar. Niet ondanks, maar dankzij JMA heb ik mijn bachelor op tijd gehaald, vol motivatie.

Wil jij zo'n avontuur ook aangaan? We zoeken nog bestuursleden! Check hier onze vacatures.

JMA-kaboutertje moet blijven schoppen

Foto: heiwa4126 op Flickr

Zaterdagavond, een uur of 9, op de fiets zitten we met zn vieren nog bij te kletsen over de ALV van die middag. Paulien (inmiddels onze ex-voorzitter) op haar eigen fiets, ik op mijn vouwfiets en Alexandra en Caroline op een ov-fiets. Al fietsend door Amsterdam komen allerlei dingen ter sprake. Bijvoorbeeld dat we het zo leuk vonden dat Dwars, Pink, Morgen en de NJR vertegenwoordigd waren. We hebben het al meteen over ideeen om samen te werken aan een duurzame toekomst. Ook de workshop van Sven vonden we allemaal erg leuk. Sven ging met ons de discussie aan over zijn werk om KPN duurzamer van binnenuit duurzamer te maken. Hij heeft mij in ieder geval wel weer de moed en motivatie gegeven om acties te voeren tegen specifieke bedrijven. Dat is dan misschien niet altijd eerlijk maar samen met dat bedrijf bereik je dan wel wat. Het voelde altijd alsof je als kaboutertje een reus tegen zijn teen aan het trappen was, maar volgens Sven helpt het bedrijven zelf ook als een organisatie als JMA ze blijvend herinnerd aan wat hun "groene" doelstellingen ook alweer waren. Dat kleine JMA-kaboutertje moet dus gewoon blijven schoppen tegen die teen. Bij de volgende Make IT Fair actie zijn jullie dan ook allemaal van harte uitgenodigd om ze die belangrijke herinnering duidelijk te maken!

Eenmaal met fietsen aangekomen bij Paulien, onze spullen gedropt, drankje gedronken, dansje gedaan kruipt het nieuwe bestuur (zonder Koen in Engeland, natuurlijk) in bed. Kunnen we meteen checken of we gekke dingen doen in onze slaap; rare bewegingen, snurken of verhalen vertellen.
Van dat alles heb ik de volgende ochtend niets gemerkt, ook niets van ochtend humeuren trouwens. Gelukkig maar. Zondag gaan we de hele dag aan het werk om het bestuur over te dragen. Maar natuurlijk niet voor we elkaar beter hebben leren kennen. Paulien geeft ons de opdracht om elkaar het gekste wat je voor duurzaamheid doet te vertellen. Ik vond mezelf al behoorlijk gek dat ik hele weken kool eet omdat ik gratis gekregen bio-kolen niet wil verspillen. Maar als Koen verteld dat hij het erg gek van zichzelf vindt dat hij de verpakkingszakjes van thee bij het oud-papier gooit, bedenk ik me dat ik nog gekker ben dan ik dacht. Ik gooi namelijk best vaak ook het labeltje van het theezakje bij het oud-papier, trek dan het touwtje van het zakje om dat bij het rest afval te gooien en het theezakje gaat bij het GFT. Haha, aangenaam: Anneke, jullie best wel gekke nieuwe bestuurslid Voedsel en Energie.