Van New York tot Amsterdam

Wat voel je als je de tv aandoet en het eerste wat je ziet zijn smeltende ijskappen? Ik voel me dan hulpeloos. Waar denk je aan als je beseft dat Nederland deels afhankelijk is van het gas uit Rusland? Ik denk dat Nederland machteloos is. Maar ik heb mijn stem nog en die doet het uitstekend. Daarom  is JMA mee gaan doen met de People’sClimate March. Samen met 5000 andere zijn we naar het EYE gelopen. Sorry ik lieg. Ik ben gaan varen.

Oorsprong

Bill McKibben een bekende milieu activist, wie kent hem niet? Ik! Tenminste dat zei ik een maand geleden, inmiddels weet ik wel wie hij is. Dus als je hem niet kent dan ben je waarschijnlijk niet de enige. Meneer McKibben is een Amerikaanse schrijver en in 2009 heeft hij samen met andere organisaties gelijktijdige demonstraties gehouden. Een succes dat blijkt, want al snel werden deze demonstraties jaarlijks groter en groter.

Zondag 21 september deed Nederland voor het eerst mee. Samen met New York, Berlijn, Melbourne, Londen, Seoul en Parijs is er met z’n allen gemarcheerd. Verschillende organisaties, verenigingen en bedrijven deden mee. Activisten uit Rotterdam en Utrecht bijvoorbeeld waren ook aanwezig. Wat in 2009 in New York begon wordt nu mo

ndiaal gevolgd. De grootste klimaatmobilisatie is zichtbaar.

‘Duurzame’ luiheid

Het was voor mij even zoeken naar de plek waar we met de leden hebben afgesproken. De buschauffeur zette me “netjes” vier haltes te vroeg af. Lopend en half zwetend kwam ik eindelijk bij mijn lieve JMA-genoten terecht. Niels de voorzitter heeft nog netjes een bootje kunnen regelen. Ja een bootje! Rond 17:00 uur vertrokken we vanaf de Dijksgracht naar het EYE. Oud JMA-voorzitter Paulien was ook gezellig mee gaan varen.

 

De bedoeling was namelijk dat we niet lopend maar varend naar het EYE gingen. Hoewel ik erg van wandelen houd vind ik het fijn om op een andere manier te demonstreren. En stiekem ben ik wel eens lui. Met onze groene stropdassen/sjaaltjes en JMA vlaggen gingen we op varen. We waren niet de enige. Ook andere organisaties zoals Milieudefensie en WISE gingen met de boot. ‘Marcheren’ door de Amsterdamse grachten. 

United

Rond zessen komen we aan bij het EYE. De gearriveerde demonstranten staan klaar en iedereen verzamelt zich voor het podium. Een leuke host met humor en milieuvriendelijke zangers brengen de sfeer op gang. Bekende sprekers zoals de Amsterdamse wethouder laten hun stem ook horen. 

Slogans als “Het kan beter en het moet beter!”, “Ik wil graag schaatsen” en “Liever een windmolen in mijn tuin dan Poetin in mijn keuken” maakten mij aan het lachen. Ondanks het koude weer voelde ik me thuis. Het voelde goed dat ik met mensen stond die hetzelfde willen bereiken als ik. Namelijk een duurzame wereld en aandacht voor de snelle klimaatverandering. Je kan je wel hulpeloos en machteloos voelen in je eentje, maar samen... ben je sterk, hoopvol en angstloos.

MEGAzat & MEGAnat

Ben jij ook zo’n vleeseter als ik? De vraag naar vlees wordt steeds groter en de veehouderijen dus ook, maar heb je enig idee hoe de meeste veehouderijen te werk gaan? Zaterdag 10 mei stond ik met andere JMA leden op de Dam. Een demonstratie tegen intensieve veehouderijen en megastallen.

MEGAzat 

Miljoenen kippen zitten  achter de tralies tegen elkaar gepropt en duizenden varkens tussen betonnen muren. Uren of zelfs dagen hebben ze geen daglicht gezien. Dat zijn megastallen. WijzijnhetMEGAzat organiseert elk jaar een manifestatie tegen megastallen. De doelen waren simpel. Zoveel mogelijk mensen op de Dam krijgen om aandacht te vragen van de media en van voorbijgangers. En de voorbijgangers informeren over de desastreuze gevolgen van de vee-industrie en megastallen. De demonstratie was van 13:00 uur tot 16:00 uur. Om 14:00 uur was er een protestmars vanaf de Dam richting het Spui en via Rokin terug. Honderden liepen met spandoeken fanatiek mee. Juichend en joelend om de productie van vee te verminderen en het behandelen van dieren te verbeteren.

Loes en ik aan het werk

MEGAnat

Dit keer deed JMA ook mee met protesteren. Ongeveer 500 mensen kwamen opdagen, ondanks het vieze weer. Het regende non-stop. Niels, Loes, Arlinde en ik staan op dat moment zeiknat achter het standje. Het verkopen van de welbekende Loesje-shirts, e-kookboeken en biologische koffie ging toch beter dan verwacht. Een big smile op je gezicht doet wonderen. Loes en Arlinde deden mee met de protestmars en namen het JMA spandoek mee. De enthousiasme van de dames was leuk om te zien. Ook vertelde we aan klanten wat JMA doet en hoe het team FoodForward in elkaar zit. Denk hierbij aan het project 'GreenCanteen'. Uiteindelijk zijn wij veel enthousiaste en leuke mensen tegen gekomen. En hopelijk ook toekomstige JMA-leden.

Maar ik ben een vleeseter …

Amen!

Best vreemd dat ik daar tussen al die demonstranten stond, waarvan de meeste vegetariërs zijn. Zelf eet ik wel gewoon vlees. Ik hield daar vroeger geen rekening mee, maar sinds drie jaar geleden eten we thuis één keer in de twee weken vlees. Dat is echt  7x minder dan voorheen. Ook houden mijn ouders rekening met het productieproces van het vlees. Zo kopen we geen vlees meer bij de supermarkt. En als ik uit eten ga met vrienden of collega’s ben ik tijdelijk ‘vegetarisch’. Wat prima te doen is.  Een overgang naar vegetarisch zijn is voor mij dus goed mogelijk!

HA! Het is toch waar wat ze zeggen:  “Na regen komt zonneschijn :) “.