zondag 11 januari 2015

Drieëntwintig jaar lang onderhandelen

Een nieuwe wereld ging ruim twee maanden geleden voor mij open, want ik werd toen verkozen tot bestuurslid Educatie van JMA. Wat een eer was het en is het nog steeds.
Jongeren mogen vertegenwoordigen over duurzaamheidskwesties op (inter)nationale evenementen. In de afgelopen tijd heb ik veel meegemaakt, veel mensen ontmoet, maar ik heb ook gezien hoe de politiek telkens faalt om samen te werken bij dit probleem.

Dat heb ik vooral gezien tijdens de conferentie ‘LimainBrussels’ van Young Foee over de VN klimaatonderhandelingen, die afgelopen december in Lima plaatst vonden. De VN klimaatonderhandelingen begon in 1992 met de UN Rio Earth Summit, dat is 23 jaar geleden. Dat was ook het moment dat Severn Cullis-Suzuki, als een negenjarige meid, de delegaties toesprak met haar aangrijpend betoog. Ze sloot af haar betoog af met de zin My dad always says ‘you are what you do, not what you say’. Well, what you do makes me cry at night”

1992
Het begon dus in 1992, het jaar van de Bijlmerramp, het jaar waarin Ajax de EUFA Cup won na twee finales tegen Torino FC, het jaar waarin Rusland en de VS een akkoord tekenden over de vermindering van hun aantal wapens, het jaar waarin Paus Johannes Paules II erkent dat de aarde om de zon draait en niet andersom en daarbij Galileo Galilei gelijk gaf na zijn proces 359 jaar geleden. Maar dus ook het jaar toen ik twee was en de VN klimaatonderhandelingen begon.

Wat voor tastbare resultaat hebben we na drieëntwintig jaar van onderhandeling? Een Kyoto Protocol, die in 1997 werd goedgekeurd maar pas in gebruik werd genomen in 2005, maar het is nooit door de Verenigde staten geratificeerd en Canada heeft zich ervan gedistantieerd. En de VN klimaatonderhandelingen in Lima en daarvoor in Kopenhagen waren niet om naar huis over te schrijven. Het meest treurige feit is dat Severn Cullis-Suzuki nog steeds aan het strijden is voor het milieu.

People’s Climate March
Maar laten we niet wanhopen, want waar de politiek faalt, pakken mensen zelf hun verantwoordelijkheid op. Zoals met de grootste People’s Climate March ooit, dat op 21 september 2014 plaatsvond in verschillende wereldsteden, zo ook in Amsterdam met vijf duizend mensen op de been. Wij, als jongeren, kunnen ook veel doen. We kunnen onze steentje bijdragen door minder elektriciteit te gaan verbruiken, meer water te besparen, informatie met onze vrienden en familie delen over de urgentie en complexiteit van deze problematiek, maar we kunnen ook onze stem laten horen en laten weten aan de politiek dat we niet weggaan totdat dit probleem opgelost is. Zo hebben we ook het verdrag voor duurzaamheid in het onderwijs kunnen krijgen met steun van meer dan 30 jongerenorganisaties.

Ik zie steeds meer mensen gaan strijden voor deze zaak. En dat motiveert en inspireert mij. De jongeren die ik heb ontmoet tijdens de conferentie 'LimainBrussels' zijn vrienden geworden. Sommige van hun gaan naar de volgende VN klimaatonderhandeling, die in Parijs zal plaatsvinden.
Samen staan we sterker, zo ook bij JMA. Jij kan samen met ons helpen aan een duurzamere toekomst voor iedereen. Voor meer informatie zoals vacatures kan je vinden op onze website. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten