 |
| Foto: heiwa4126 op Flickr |
Zaterdagavond, een uur of 9, op de
fiets zitten we met zn vieren nog bij te kletsen over de ALV van die
middag. Paulien (inmiddels onze ex-voorzitter) op haar eigen fiets,
ik op mijn vouwfiets en Alexandra en Caroline op een ov-fiets. Al
fietsend door Amsterdam komen allerlei dingen ter sprake.
Bijvoorbeeld dat we het zo leuk vonden dat Dwars, Pink, Morgen en de
NJR vertegenwoordigd waren. We hebben het al meteen over ideeen om
samen te werken aan een duurzame toekomst. Ook de workshop van Sven
vonden we allemaal erg leuk. Sven ging met ons de discussie aan over
zijn werk om KPN duurzamer van binnenuit duurzamer te maken. Hij
heeft mij in ieder geval wel weer de moed en motivatie gegeven om
acties te voeren tegen specifieke bedrijven. Dat is dan misschien
niet altijd eerlijk maar samen met dat bedrijf bereik je dan wel wat.
Het voelde altijd alsof je als kaboutertje een reus tegen zijn teen
aan het trappen was, maar volgens Sven helpt het bedrijven zelf ook
als een organisatie als JMA ze blijvend herinnerd aan wat hun
"groene" doelstellingen ook alweer waren. Dat kleine
JMA-kaboutertje moet dus gewoon blijven schoppen tegen die teen. Bij
de volgende Make IT Fair actie zijn jullie dan ook allemaal van harte
uitgenodigd om ze die belangrijke herinnering duidelijk te
maken!
Eenmaal met fietsen aangekomen bij Paulien, onze spullen gedropt, drankje gedronken, dansje gedaan kruipt het nieuwe bestuur (zonder Koen in Engeland, natuurlijk) in bed. Kunnen we meteen checken of we gekke dingen doen in onze slaap; rare bewegingen, snurken of verhalen vertellen.
Van dat alles heb ik de volgende ochtend niets gemerkt, ook niets van ochtend humeuren trouwens. Gelukkig maar. Zondag gaan we de hele dag aan het werk om het bestuur over te dragen. Maar natuurlijk niet voor we elkaar beter hebben leren kennen. Paulien geeft ons de opdracht om elkaar het gekste wat je voor duurzaamheid doet te vertellen. Ik vond mezelf al behoorlijk gek dat ik hele weken kool eet omdat ik gratis gekregen bio-kolen niet wil verspillen. Maar als Koen verteld dat hij het erg gek van zichzelf vindt dat hij de verpakkingszakjes van thee bij het oud-papier gooit, bedenk ik me dat ik nog gekker ben dan ik dacht. Ik gooi namelijk best vaak ook het labeltje van het theezakje bij het oud-papier, trek dan het touwtje van het zakje om dat bij het rest afval te gooien en het theezakje gaat bij het GFT. Haha, aangenaam: Anneke, jullie best wel gekke nieuwe bestuurslid Voedsel en Energie.
Eenmaal met fietsen aangekomen bij Paulien, onze spullen gedropt, drankje gedronken, dansje gedaan kruipt het nieuwe bestuur (zonder Koen in Engeland, natuurlijk) in bed. Kunnen we meteen checken of we gekke dingen doen in onze slaap; rare bewegingen, snurken of verhalen vertellen.
Van dat alles heb ik de volgende ochtend niets gemerkt, ook niets van ochtend humeuren trouwens. Gelukkig maar. Zondag gaan we de hele dag aan het werk om het bestuur over te dragen. Maar natuurlijk niet voor we elkaar beter hebben leren kennen. Paulien geeft ons de opdracht om elkaar het gekste wat je voor duurzaamheid doet te vertellen. Ik vond mezelf al behoorlijk gek dat ik hele weken kool eet omdat ik gratis gekregen bio-kolen niet wil verspillen. Maar als Koen verteld dat hij het erg gek van zichzelf vindt dat hij de verpakkingszakjes van thee bij het oud-papier gooit, bedenk ik me dat ik nog gekker ben dan ik dacht. Ik gooi namelijk best vaak ook het labeltje van het theezakje bij het oud-papier, trek dan het touwtje van het zakje om dat bij het rest afval te gooien en het theezakje gaat bij het GFT. Haha, aangenaam: Anneke, jullie best wel gekke nieuwe bestuurslid Voedsel en Energie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten