Wat een heerlijk weekend!
Ok, er was een minpuntje. Ik heb
namelijk de heerlijke gewoonte om in hotels op blote voeten aan het
ontbijt te verschijnen. Dat klinkt misschien gek, maar het is erg
bevrijdend. Immers, als je daarna toch weer naar je kamer gaat om tanden
te poetsen voor je de straat op stapt, waarom zou je dan eerder dan
nodig je voeten verstoppen in het duister van je schoenen? Mijn tenen
blijven liever wat langer in de frisse lucht! Maar, tot mijn verbazing
ging dit feest afgelopen zondag niet door. Ik verscheen op mijn vrolijke
voeten aan het ontbijt van mijn hotel, maar werd geweigerd! Eerst moest
ik lachen, maar de hotelmedewerkster keek mij onnoemmelijk serieus aan.
Het mocht echt niet, want wat als er iets op de grond zou liggen en ik
er in zou stappen? Levensgevaarlijk natuurlijk! Ik keek om me heen naar
het brandschone tapijt. Hmmm... hoe groot was de kans? Ik overwoog een
relletje te schoppen en ze voor ongastvrije zeurders uit te maken.
Helaas schoten de juiste Franse woorden hiervoor me zo snel niet te
binnen. Dus toch maar weer naar boven, schoenen aan, en weer naar
beneden. Daar deelde de dame-zonder-lach me mede "you are accepted". Ik
was er maar blij om, want wat kan je anders. Bij deze: mocht u ooit te
gast zijn in mijn nederig onderkomen, en u wilt op blote voeten aan het
ontbijt verschijnen, wees welkom!
De rest van het weekend was
echter onberispelijk. Afgelopen donderdag had ik het geluk aanwezig te
mogen zijn bij een zeer inspirerende en vruchtbare bijeenkomst. Met een
aantal van onze meest gewaardeerde leden hebben we gesproken over welke
thema's JMA de komende jaren gaat aankaarten. Heerlijke titels als
"Energie en Materie" en "De eindigheid der dingen" vlogen over tafel.
Daarna vloog ik de deur uit, om de laatste trein naar Brussel te halen.
Daar wachtte een lekker zacht bedje in het hierboven al genoemende,
lekker standaard maar comfortabele NH hotel. Vervolgens mocht ik het
hele weekend doorbrengen met Communication Officers van Friends of the
Earth, inclusief heerlijke lunch en gezellig diner. Wat een geluksvogel
ben ik toch!
Op zondag vroeg Allen, onze collega uit Oeganda, me
om een gunst. Hij had nog nooit in een trein gezeten, en wilde dit graag
eens meemaken. Dus, op naar het station! Wij rennen door de straten van
Brussel. Super zonde want de zon scheen heerlijk, maar we moesten deze
trein halen, want de NS had de volgende geannuleerd. Eenmaal op Brussel
Midi gooide de rij voor de kaartverkoop toch nog roet in het eten. Dat
vond ik toch wel zonde, en dus vroeg ik de conducteur of Allen
alsjeblieft een klein stukje mee mocht rijden, tot Brussel Centraal.
Hierop antwoordde de beste man: "Maar dat is maar 3 minuten, hoor!"
Lang leve niet moeilijk doen
Liefs,
Paulien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten